Hann er dýr dropinn...

Aðal umræðuefnið þessa dagana virðist vera bensínverðið. Fólk Jesúsar sig í bak og fyrir þegar á það er minnst og setur upp einhverskonar sambland af armæðu- og skelfingarsvip. Það virðist alla menn vera lifandi að drepa. En þegar bensínið hækkar svona upp úr öllu valdi að fólk þarf áfallahjálp eftir að hafa fyllt á tankinn er þá ekki málið að reyna að nota aðeins minna af því?

Samkvæmt Hagstofunni voru árið 2005, 187.442 fólksbifreiðar á skrá á landinu (þ.e bílar sem taka 8 farþega eða færri) og ég get étið bæði hatt minn og staf ásamt lopasokkum og bróderuðu sængurveri að þeim hefur ekki fækkað síðan þá. Og örugglega hátt í helmingurinn af þessum bílum eru jeppar sem ekki hafa hingað til unnið til verðlauna fyrir sparakstur. Við þessa tölu á svo eftir að bæta sendiferðabílum, rútum, vörubílum, mótorhjólum og alls kyns vinnuvélum. Þurfa þessar 300.000 hræður virkilega að eiga 187.442 fólksbíla?! Og er nauðsynlegt að eiga upphækkaðann jeppa til að komast frá Grafarvogi og upp í Smáralind?

Ég legg til að fólk líti aðeins í eigin barm áður en það óskapast meira yfir bensínverðinu. Hvenær varð það t.d banvænt að ganga á milli húsa, eins og manni finnst fólk stundum láta? Það er alveg merkilegt hvað fólk virðist vera fótafúið. Það gæti jafnvel brennt einhverjum kalóríum á óþarfa labbi! Jedúddamía! Og að minnast á það við fólk hvort að það geti ekki notað Strætó endrum og sinnum og skilið bílinn eftir heima er eins og að leggja til að það flái heimilsköttinn og eldi hann með karrý og hrísgrjónum í kvöldmatinn. Gjörsamlega fráleit hugmynd! Nágrannarnir koma auðvitað til með að halda að viðkomandi hafi misst bílprófið eða hafi ekki efni á að eiga bíl, eða konan hafi farið í fússi með bílinn, krakkana, hundinn og verðbréfin og hvert af þessu er verra veit ég ekki.

Bílar eru líka auðvitað stöðutákn, það lætur enginn heilvita maður með vott af sjálfsvirðingu sjá sig í Strætó með öryrkjum, útlendingum og gamalmennum. Ekki cool að mæta í kokteilboð hjá bankanum í Strætó eða á hjóli. Krakkarnir eru ekki einu sinni látin taka Strætó, þau eru auðvitað keyrð allt sem þau þurfa að fara þar til þau fá bílpróf enda líka alveg jafn slæm til fótanna og foreldrarnir og holdafarið líka orðið eftir því.

Ég skil vel að fólk sem hefur akstur að atvinnu sé ekki mjög hresst þessa dagana en allir hinir eiga bara að hætta að væla og gera eitthvað í málinu. Hvernig væri t.d að byrja á því að eiga einn bíl og það kanski sparneytinn líka?

Athugasemdir

[Ragga (IP-tala skráð) 30.3.2008 kl. 21:51]

Ég hef aldrei tekið bílpróf, ég labba það sem ég þarf að fara eða tek strætó og þegar að ég segji fólki þetta þá botnar enginn upp né niður í því hvernig ég skuli komast af. Þetta er ekki svo ógurlega flókið, strætókerfið okkar er engin snilld en það virkar ágætlega og að labba með góða músík í eyrum er bara frábært.

[Olsen Olsen (IP-tala skráð) 31.3.2008 kl. 21:59]

Fer stundum með Mine Me niður í bæ í strætó. Í strætónum erum við einu Íslendingarnir og í bænum erum við einu edrú Íslendingarnir. Á bókasafninu er að vísu fólk eins og við, þ.e. menningarlegir plebbar.