Hvernig verður maður dýrlingur

Ég var að sjá það í einu blaðinu í dag að Páfagarður hefur hert reglurnar um það hvað þarf til að einhver verði lýstur dýrlingur, þannig að fyrir áhugasama tilvonandi dýrlinga fer þetta að verða ansi strembið.

En hvað þarf maður að gera til að eiga séns á því að verða dýrlingur? Til að byrja með er gott að vera kaþólskur auk þess sem nauðsynlegt er að vera dauður og hafa verið það ansi lengi. Síðan þarf einhverjum biskupi að þykja þú nógu merkilegur pappír til að mæla með því við Páfagarð að það verði skoðað hvort þú eigir séns. þar er eitthvert ráð sem fer í gegn um allt lífshlaup þitt svo það er betra að byrja fyrr en seinna að vinna í sínum málum og gera engin asnastrik og ef þetta ráð kemst að þeirri niðurstöðu að þú hafir verið það mikil fyrirmynd annara kaþólskra manna að eftir verði tekið þá fer umsóknarferlið í enn nánari skoðun.

Þá þarf nefnilega að sýna fram á að þú hafir gert einhver kraftaverk. Reyndar ef þú hefur látið lífið fyrir trúna, t.d verið grýttur eða krossfestur eða étinn af ljónum svo klassísk dæmi séu tekin þá dugar það alveg. Hinir þurfa að hafa framkvæmt kraftaverk og helst fleiri en eitt. Þar sem ekki er mikið um það nú á seinni tímum að fólk gangi á vatni, lækni holdsveika eða breyti vatni í vín (þó ég þekki nú kall í sveitinni sem gat það, það eina sem hann þurfti ásmt vatninu var ger og sykur og eimingartæki en það má líklega ekki nota hjálpartæki) þá þarf að finna eitthvað annað sem hægt er að flokka undir kraftaverk. Og það þarf einhver að vitna um þetta kraftaverk, það er sem sagt ekki nóg að þú segir frá því að í gær hafir þú gefið blindum manni sjón og mettað 1000 með þrem pizzum og einum skammti af brauðstöngum. En þetta meiga vera svona óbein kraftaverk. T.d gefur það dýrlingastig ef móðir vitnar um það að ungur sonur hennar hafi gleypt heilan pakka af þaksaum og litla rafmagnsrakvél en eftir að hafa beðið fyrir barninu og heitið í leiðinni á þig þá gekk allt saman niður af drengnum og enginn skaði var skeður. Það dugar líka að þú birtist einhverjum í draumi og framkvæmir eitthvað góðverk. T.d að lækna viðkomandi af berklum eða sárasótt.

Ef kraftaverkin standast ýtrustu kröfur þá ertu í góðum málum og mátt eiga von á því að verða einn góðan veðurdag gerður að dýrlingi. Í versta falli verðurðu verndardýrlingur. Það er ekki alveg jafn flott og svona over all dýrlingur en svo sem allt í lagi samt. Verndardýrlingar eru, eins og nafnið gefur til kynna, verndarar einhvers eða einhverra. Verndardýrlingur bankastarfsmanna er t.d Bernardino af Feltre (sá hefur eflaust í nógu að snúast þessa dagana), verndardýrlingur barnlausra kvenna er Anna móðir Maríu, bensínafgreiðslumenn eiga sinn verndardýrling sem er Eligius og til stendur að útnefna St. Isidore frá Seville verndardýrling internetnotenda þar sem hann samndi fyrstu alfræðiorðabókina. Mér finnst þó hér freklega gengið fram hjá Lee Seun Seup sem hné niður á netkaffihúsi í Seul og lést þann 10. ágúst 2005 eftir að hafa spilað tölvuleiki samfleytt í 49 klukkustundir. Maðurinn dó fyrir málstaðinn, hvað þarf meira til?

Dýrlingur dagsins er svo heilög Belina af Troyes sem vann sér það til frægðar að hafa dáið í hárri elli sem hrein mey.

Þá er það bara að kýla á guðhræðsluna og byrja meinlætalífið og klikka ekki á kraftaverkunum

ofmetið...

Ég er búin að skipta um skoðun, Bítlarnir eru bara næst ofmetnasta hljómsveit sögunnar. Sú ofmetnasta er tvímælalust Beach Boys.

Þar sem að ég vinn bara eðlilega langan vinnudag og á engin börn þá hef ég nógan tíma á kvöldin til að gera eitthvað skemmtilegt. Eitt af því er einmitt að hlusta á allskonar tónlist. Maður hefur í gegn um tíðina ekki komist hjá því að heyra ógrinnin öll af misgóðum Bítlalögum og hef ég aldrei fyllilega botnað í þessari blindu aðdáun. Það var ekki fyrr en undir lokin sem þeir gerðu nokkrar þokkalegar plötur og eiga frá þeim tíma eitt og eitt ljómandi fínt lag. En hvað er t.d merkilegt við She loves you yeah, yeah, yeah eða I want to hold your hand? Þetta er bara froða alveg eins og Bay City Rollers eða Take That er froða. Þetta var bara spurningin um að vera á réttum stað á réttum tíma og þeir duttu niður á formúlu sem gekk í unglingana sem skyndilega áttu orðið tíma og peninga til að eyða í afþreyingu.

Um daginn datt mér svo allt í einu í hug að fara að kynna mér Beach Boys nánar. Ef einhversstaðar er kosið um bestu plötur seinni ára þá sést Pet Sounds alltaf dúkka þar upp þannig að ég ákvað að hlusta loksins almennilega á hana í heild. Get ekki sagt að ég hafi orðið bergnumin. Þetta eru bara einhverjar æfingar í röddun og útsetningum og er bara flúr utan um frekar leim lagasmíðar. Svo ákvað ég að tékka á Smile, þessu "meistaraverki" sem legið hafði í geymslum Brians Wilson þar til fyrir stuttu og fékk að sögn fullorðna karlmenn til að vatna músum af hrifningu og tilfinningaþrunga. I´m sorry to say, en sú plata er jafn vel enn verri og hefði bara átt að vera ofan í skúffu áfram. Ég ákvað að gefa þeim einn séns enn og rúllaði í gegn nokkrum eldri plötum sem ég "fékk lánaðar" á veraldarvefnum. Jú, jú eitt og eitt krúttlegt surf lag en ekki nóg til að þessi hljómsveit ílengist í iPodinum.

Niðurstaðan úr þessari tónlistarrannsókn er því sú að Beach Boys sé ofmetnasta hljómsveit samtímans. Ég tek gott ABBA lag fram yfir þessa þá njóla anytime.

Iðnaðarmenn

Hver kannast ekki við hryllingssögur af samskiptum sínum eða annara við iðnaðarmenn? Þegar taka þarf til hendinni á heimilinu þá er kostnaðurinn ekki stærsti höfuðverkurinn heldur það hvort iðnaðarmaðurinn sem fenginn var til verksins lætur yfir höfuð sjá sig það árið eða þá hort hann mæti galvaskur, aftengi hjá manni baðið og klóstttið og hverfi svo af yfirborði jarðar.

Það hræðilegasta af öllu er svo að þurfa að fá fleiri en einn iðnaðarmann til að klára eitthvað verk. Fyrst kemur múrarinn, lítur í kring um sig og fyrst píparinn er ekki mættur þá fer hann aftur. Þegar píparinn svo kemur 6 vikum seinna er múrarinn að vinna í 58. íbúða blokk í Kópavogi sem á að afhendast í næsta mánuði og hefur því engin tök á að sinna þér og þínu pínulitla baðherbergi. Mánuði seinna þegar þú hefur loksins náð að véla píparann til að tengja fyrir þig klósett og sturtuklefa með loforðum um að allt verði greitt á staðnum og að sjálfsögðu svart þá er múrarinn farinn í frí til Tælands og þú notast við óflísalagt baðherbergið næstu 8 vikurnar. Þá loksins gefstu upp og færð annan múrara til að klára. Sá lofar að koma strax eftir helgi en 3 vikum síðar hefur ekkert bólað á honum þrátt fyrir fögur fyrirheit og þú ferð að fyllast örvæntingu og ferð í alvöru að íhuga að kaupa þér bara nýja íbúð til að losna frá þessu. Múrari nr. tvö mætir þó að lokum og klárar verkið og þú grætur af gleði og heitir því að framkvæma aldri aftur nokkurn skapaðan hlut heima hjá þér. En þá er ekki allt búið, hálfu ári seinna mætir múrari nr. eitt og ætlar að fara að klára baðherbergið sem hann hafði tekið að sér að flísaleggja og verður alveg brjálaður þegar þú segir honum að þú hafir fengið annan í djobbið og hótar að fara með málið lengra.

Nú spyr ég ykkur iðnaðarmenn, fynnst ykkur hreinlega ekkert athugavert við þetta? Jú jú, það er eflaust mikið að gera en það er mikið að gera hjá fullt af öðru fólki en ekki hagar það sér svona. Spáðu bara í að þú þurfir að fara í uppskurð til að láta taka úr þér botnlangann. Þú mætir á spítalann en þá er svæfingalæknirinn ekki mættur svo það fara bara allir í mat á meðan og skilja þig eftir á skurðarborðinu. Einhvarntíma eftir hádegi þagar allir hafa skilað sér þá hefst skurðaðgerðin en það er varla búið að opna þig þegar skurðlæknirinn þarf að fara í símann en kemur svo bara ekkert aftur. Skurðurinn er því teypaður saman svona til bráðabyrgða svo innyflin á þér fari ekki að detta út því það næst ekki í annan skurðlækni til að klára. Tveim dögum seinna þegar þú ert farinn að kvarta hástöfum er loksins haldið áfram með aðgerðina þó það sé alveg brjálað að gera hjá skurðlækninum. Hann má því ekkert vera að því að sauma þig saman þegar búið er að rífa úr þér botnlangann þar sem það eru 3 nýrnaaðgerðir sem bíða og þurfa að klárast áður en viðkomandi sjúklingar fara í skaðabótamál við spítalann vegna tafa. Þú þarft því að bíða með opinn skurð fram yfir helgi þar sem enginn svarar símanum um helgar og á endanum er það læknanemi sem þarf að taka verklegt próf sem saumar þig saman. Þú þarft svo sjálfur að útskrifa þig þar sem enginn á þínum gangi virðist tala íslensku.

Ef þið haldið að ég sé að skrifa þetta bara út af því að píparinn sem ætlaði að koma fyrir 3 vikum er ekki ennþá mættur, þá er það ekki rétt

Ég fer ekki fet...og hananú!

Það átti eflaust að vera gífurlega táknrænt og skapa óttablandna lotningu í hugum fólks að halda blaðamannafundinn um hið margrædda álitamál, fer hann eða fer hann ekki, í Arnarhreiðri þeirra Sjálfstæðismanna frekar en í Ráðhúsinu þar sem ekki virðist vera hægt að hafa hemil á skrílslátum. Það segir svo auðvitað allt um þennan klaufalega borgarstjórnarflokk og Vilhjálm "Hans" Klaufa forsvarsmann flokksins að geta ekki einu sinni riggað upp blaðamannafundi án þess að klúðra því. Á tímabili leit út fyrir að allt leystist upp í handalögmálum þar sem sumir áttu að fá að vera viðstaddir en aðrir ekki en áður höfðu hægri og vinstri höndin flúið um undirgöng í brimvarða bíla sem biðu þeirra til að lenda ekki í því að þurfa að svara blaðasnápunum. 

En þetta hafðist að lokum og fundur var settur. Fyrir þá sem misstu af þessu þá er hér smá úrdráttur

Blm: Muntu axla fulla ábyrgð á REY málinu og segja af þér?

Villi: Ég hef nú þegar axlað ábyrgð! Ég þurfti að hætta sem borgarstjóri, remember! Skila bílnum og skrifstofunni og allt! Fólk gerði grín að mér og ég er viðkvæmur maður og á erfitt með að taka svona gríni.

Blm: En nú ætlarðu að taka aftur við sem borgarstjóri eftir 1 ár, varla kallast það að axla ábyrgð?

Villi: Heyrðu væni minn, ég er eldri en tvævetur og veit hvað ábyrgð er!  Ég er einungis með þeirri ákvörðun að hugsa um hag og heilsu okkar ástsæla borgarstjóra og æskuvinar míns og skólabróður Ólafs R. Magnússonar

Blm: Það er Ólafur F.

Villi: Já og hans líka!

Blm: En þið voruð aldrei skólabræður

Villi: Ja sko ég var í skóla með fyrrverandi bróður hans..

Blm: Hvernig er hægt að vera fyrrverandi bróðir?

Villi: Ég er í fullum rétti að og hef fullt umboð til að..hérna,sko, eehhh.... svara þessu ekki!

Blm: Er þá Ólafur eitthvað tæpur til heilsunnar eftir allt saman?

Villi: Það er alltaf eins með ykkur blaðamennina, alltaf skulið þið ráðast á hundinn þar sem hann er stystur! Ófeigur er við hestaheilsu og t.d í morgun klæddi hann sig hjálparlaust.

Blm: Þú meina Ólafur

Villi: ekki þú vera að leggja mér orð í munn, væni minn. Ég hef fullt umboð til að segja allt sem ég ætla og ætla ekki að segja á þessum fundi!

Blm: En nýtur þú fulls stuðnings borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins?

Villi: Já tvímælalust. Ég hef rætt við fyrrverandi ritara skemmtinefndar flokksins og hann hefur sannfært mig um að allir innan flokksins standi að baki mér í þessum erfiðu og ósanngjörnu ofsóknum sem ég hef þurft að þola undanfarið. Hanna Bára og Gísli Baldur sendu mér t.d stuðningsyfirlýsingu hér áðan

Blm: Þú meinar Hanna Birna og Gísli Marteinn

Villi: Er það ég eða þú sem sit hér fyrir svörum?

Blm: Bíddu, talaðurðu ekki við þau á flokksfundinum áðan?

Villi: Hvaða flokksfundi?´

Blm: Nú sem var að ljúka hér í Valhöll

Villi: Var það? Ég er nú bara búinn að sitja einn og drekka kaffi og lesa Morgunblaðið hér í hádeginu. Ég skildi heldur ekkert í öllu þessu rápi inn og út um kjallaradyrnar. Jæja, en ég hef samt sem áður fullt umboð tið að veraða borgarstjóri aftur enda á ég það bara skilið

 

 

 

vinnuframlag

Við íslendingar veltum okkur mikið upp úr vinnunni okkar og  það skiptir okkur voðalega miklu máli hvað þessi eða hinn gerir. Þegar við hittum fólk þá spyrjum við gjarnan fyrst hvernig viðkomandi hafi það og síðan hvort það sé ekki nóg að gera. Við vinnum þjóða lengstan vinnudag en skilum kanski ekki að sama skapi miklu vinnuframlagi per vinnustund. Við höngum nefnilega í vinnunni bara til að snapa okkur nokkra eftirvinnutíma þar sem dagvinnulaunin eru hreinlega ekki það merkileg hjá mörgum (það geta ekki allir unnið hjá fjármálafyrirtæki). Við þurfum líka að eignast allt og það ekki seinna en núna. Svo eru það þeir sem lifa í þeirri trú að þeir séu ómissandi og fyirtækið verði hreinlega óstrfhæft ef þeirra nýtur ekki við. Þetta eru yfirleitt karlmenn á miðjum aldri. Og þó það sé leitt að segja ykkur það strákar mínir, þá er ENGINN ómissandi.

Svo er það fólkið sem þarf alltaf að vera að skreppa. Það eru líka oftast karlmenn en þeir eru á öllum aldri. Þeim finnst það sjálfsagður réttur sinn að fara í klippingu, skreppa í byggingavöruverslun, kíkja á bílasölu eða stússast í bankanum allt á vinnutíma en passa sig þó alltaf á að eyða ekki matartímanum sínum í svona útréttingar. Annar hópur fólks sem fær ekki verðlaun fyrir viðveru er fólk með börn. Í því tilviki eru það konurnar sem þurfa að skreppa með krakkana til tannlæknis, ná í þau og keyra þeim hingað og þangað, mæta á foreldrafundi sem aldrei virðist vera hægt að halda nema milli 9 og 5 á virkum dögum, svo verður krakkinn veikur mörgum sinnum á hverju ári og oftast er það konan sem er þá heima (karlinn er auðvitað svo ómissandi í sinni vinnu), það eru vetrarfrí og starfsdagar og námsdagar og hvað allt þetta heitir og þá eru krakkarnir heima og einhvar þarf að hanga yfir þeim þar og leikskólinn er lokaður eða dagmamman í frí o.s.frv, o.s.frv. Listinn er endalaus. Svo er barnafólk meira og minna ósofið þannig að það gerir hvort eð er ósköp lítið af viti í vinnunni anyway. Þarna er líklega komin skýringin á lélegum vinnuafköstum okkar íslendinga. Og ég hef ekki einu sinni minnst á fæðingarorlofið!

Ef ég væri atvinnurekandi þá myndi ég bara ráða homma í vinnu. Þá væri viðkomandi algerlega laus við allt þetta ensalausa vesen sem er á barnaliðinu svo maður tali nú ekki um að missa fólk í fæðingarorlof heilu og hálfu árin. Vinnustaðurinn væri þá líka alltaf einstaklega snyrtilegur og það væri gjarnan nýbakað með kaffinu og maður þyrfti ALDREI að hlusta á raus um fótbolta eða bíla. Og ef maður þyrfti að fá álit á nýrri greiðslu eða nýjum skóm (því auðvitað nennir maður ekki að spyrja miðaldra kallana eða ósofna barnafólkið) þá fengi maður sérfræðiálit á staðnum.

Því segi ég, inn með hommana en út með barnafólkið!

Græðgi

Ég bý í húsi sem var byggt árið 1930 sem gerir það að eldgömlum fúahjalli sem réttast væri að rífa, að mati sumra. Húsið mitt er reyndar steinsteypt og hvorki einangrað með mó eða dagblöðum og með tvöfalt gler í gluggunum en ekki strekktar rolluvambir eins og formælrndur niðurrifs telja öll hús vera sem voru byggð fyrir 1960. Ég er heldur ekki með hænsni í kjallaranum og þarf ekki að hita upp með kolum. 

Þetta hús var líka byggt af alúð og vandvirkni, því núna 78 árum seinna eru hvergi sprungur í veggjum, þakið lekur ekki, múrhúðin tollir ennþá öll á, frárennslið rennur í rétta átt, loftin eru ekki farin að síga og það hefur ekki þurft að skipta um neinar lagnir. Þetta er meira en hægt er að segja um mjög mörg hús sem hafa verið byggð á síðustu árum. Nú er það græðgin ein sem stjórnar verkinu. Gráðugir verktakar með ennþá gráðugri fjárfesta á bakinu ryðja burtu heilu hverfunum til að geta troðið þar niður risastórum og óhemju ljótum nýbyggingum sem ekki eru lengur teiknaðar af arkitektum sem jafnvel gætu haft snefil af áhuga á formfegurð og sens fyrir samhengi við það sem fyrir er, heldur af tæknifræðingum sem spá ekkert í svoleiðis prjál heldur er uppálagt að hámarka nýtingu og lágmarka kostnað no matter what. Síðan eru fluttir inn bílfarmar af Pólverjum til að hrúga öllu draslinu upp á sem skemmstum tíma fyrir sem minnstan pening og verktakinn og fjárfestirinn hlæja alla leið í bankann.

Þessi yfirgengilega græðgishugsun að vilja rífa allt sem fyrir er til að geta byggt MIKLU stærra er á góðri leið með að rústa ásýnd miðbæjarins. Það er búið að byggja einhvern óskapnað við Lindargötuna sem gefur orðinu Skuggahverfi nýja og ógnvekjandi merkingu. Það er gjörsamlega allt í nágrenninu í skugga af þessu monsteri. Skúlagatan er að verða sorgleg miniútgáfa af Amerískri iðnaðarborg og ofan á allt saman á að toða einhverju verslunarmiðstöðvarferlíki á miðjan Laugaveginn þar sem einhvar fjárfestirinn er núna búinn að kaupa fullt af húsum til þess eins að moka þeim í burtu og þarf væntanlega að byggja mikið og stórt til að fá ásættanlegan hagnað af öllu þessu brölti. Svo er þessi hroði sem er að spretta upp í Borgartúninu eins og risavaxin gorkúla og mun kaffæra allt í kring um sig og Höfði verður eins og krækiber í helvíti. Ég bíð bara eftir að hann verði fluttur upp í Árbæjarsafn til að rýma fyrir fleiri háhýsum.

Af hverju er ekki hægt að varðveita það sem fyrir er, gera það upp á vandaðan hátt og vinna í kring um það í stað þess að moka öllu í burtu eins og geðsjúkir skemdarvargar með mikilmennskubrjálæði? Reykjavík yrði þá eitthvað pínulítið sjarmerandi ennþá. Ég held að Borgartúnið eigi seint eftir að rata á póstkort

 

Það er líka komin ný skoðanakönnun. Endilega segið ykkar álit.

vika 1

Jæja, þá er fyrsta vika nýs borgarstjórnarmeirihluta liðin og ekki hægt að segja annað en að aðal leikarar þessa grátbroslega farsa hafi farið á kostum. Stemmingin var kanski ekki alveg eins og nýji meirihlutinn hafði vonað. Í stað þess að ganga brosandi út í fallagan vetrardag undir fagnaðarhrópum og hamingjuóskum þá hrökklaðist hann undan bálreiðum borgarbúum og átti í vandræðum með að halda fyrsta fundinn sökum háværra mótmæla.

Varðhundar Sjálfstæðisflokksins kölluðu þetta auðvitað skríl því innan Flokksins tíðkast ekki að mótmæla þeim sem valdið hefur. Að trufla einhvarn fund er heldur ekki "árás á lýðræðið" eða hvað sem þetta var kallað. Þetta ER einmitt lýðræðið! Þú hefur fullan rétt á að láta í þér heyra ef þér er misboðið og það var svo sannarlega mörgum misboðið með þessum skrýpaleik. Og það er ekki eins og það séu daglegir viðburðir að fólk mæti og sé með háreisti á pöllum borgarstjórnar. Núna er kanski loksins komin kynslóð fólks sem lætur ekki gráðuga og siðblinda stjórnmálamenn vaða yfir sig eins og skítuga Ikea mottu sem á hvort sem er að fara að henda, svona eins og mín kynslóð og flestar þar á undan hafa endalaust gert. Ég vil benda þeim hneykslunargjörnu á að kynna sér hvernig stjórnmálin ganga fyrir sig í Frakklandi enda má segja að Frakkar hafi fundið upp þessa tegund af vestrænu lýðræði sem við erum svo stolt af að búa við (nema auðvitað þegar það hentar ekki, þá eru það bara skrílslæti). Þar fá stjórnmálamenn að heyra það óþvegið ef fólki líkar ekki eitthvað og þykir ekkert athugavert við það. Og ég vil líka benda stjórnmálamönnum á að hugleiða það í umboði hverra þeir hafa þetta vald. Þeir virðast oftast alveg steingleyma því nema nokkrum vikum fyrir kosningar þegar það ryfjast skyndilega upp og skríllinn verður háttvirtir kjósendur.

En aftur að blessaðri borgarstjórninni. Á endanum tókst að halda fundinum áfram og fóru menn í það á fullu að kjósa sjálfa sig í hin ýmsu ráð og nefndir enda var það auðvitað eini tilgangurinn með þessu öllu. Þegar kom svo að því að kjósa forseta borgarstjórnar var Óli F greyið orðinn eitthvað ringlaður og átti í mesta basli með að telja saman atkvæðin. Það fór því svo að Hanna Birna fékk 7, auðir voru 7 og Lína Langsokkur fékk eitt. Þegar þetta kom í ljós varð uppi fótur og fit og menn gláptu hver á annan í forundran. Farið var í saumana á atkvæðagreiðslunni og kom þá í ljós að það hafði gleymst að segja Óla ræflinum hvað hann ætti að kjósa þannig að hann fór á taugum og kaus bara það fyrsta sem honum datt í hug.
En þetta var bara byrjunin. Þegar öll bitastæðustu embættin voru komin í réttar hendur átti eftir að skipa í einhverjar nefndir sem ekki voru alveg eins spennandi þannig að nýji meirihlutinn hafði ekkert verið að spá voða mikið í það. Því kom það Lalla Johns verulega á óvart að hafa verið skipaður í vímuvarnarráð og ekki var Jón Pétursson einhleypur bifvélavirki hjá Stillingu síður hissa að vera skipaður formaður barnavernadarnefndar.
Þá var lagt til að flugvöllurinn færi fyrst en kæmi svo aftur, mislæg gatnamót á allar götur sem byrja á K, Laugavegshúsin keypt en seld svo aftur með afslætti þar sem kom í ljós að þau voru notuð, Strætókerfinu breytt eftir því í hvernig stuði Gísli Marteinn væri og Yoko Ono gerð að heiðurslistamanni Reykjavíkur
Segiði svo að málefnasamningurinn hafi ekki verið gott plagg!

Segiði svo að það gerist ekkert í Reykjavík!

Já Reykjavík er sko staðurinn þar sem fjörið er í pólitíkinni. Óla F. greyinu verður það á einn daginn að gleyma að taka lyfin sín og og áður en hann rankar aftur við sér er búið að dubba hann upp sem borgarstjóra í nýju meirihlutasamstarfi! Að vísu gleymdist að athuga í öllu havaríinu hvort aðrir fulltrúar flokksins vildu vera með en það þurfti bara að drífa þetta af, það var landsleikur í sjónvarpinu og svona.

Og hver var svo ástæðan? Ja, Óla fannst sem baráttumálum Frjálslyndra hefði ekki verið gert nógu hátt undir höfði sem eru.....uhhh....uummm...hérna...já, niður með kvótakerfið, burt með útlendinga og flugvöllinn heim. Mjög göfug markmið allt saman auðvitað. Eitthvað líkaði honum heldur ekki hvað Bingi var kaupglaður fyrir kosningarnar. Óli hefur kanski ekki áttað sig á því að Bingi er í öðrum flokki og ætti því ekkert að vera að skipta sér að því hvað hann kaupir mörg sokkapör. Bingi er bara nútíma metrómaður sem vill vera fínn í tauinu og hvað er verið að gera veður út af 19 pörum af sokkum? Ég meina hver kannast ekki við að það hverfur alltaf annar sokkurinn í þvottavélinni og kanski var hann líka með fótsvepp, hvað veit maður? Og 27 skyrtur og 8 jakkaföt eru ekki mikið í amstri dagsins. Kanski var líka þvottavélin hans biluð og ekki lætur maður mömmu sína þvo af sér þegar maður er þrjátíuogeitthvað ára gamall (nema maður sé Þorsteinn Davíðsson auðvitað).

Sagt er að einstakur vinskpur Villa Vill og Óla F hafi verið kveikjan að þessu nýja meirihlutasamstarfi  og hef ég heyrt af manni sem var vitni af fundi þeirra tveggja þar sem þetta samstarf var útkljáð. Ég sel þetta að vísu ekki dýrara en ég keypti, en hvarjum á maður að trúa í dag?

Villi: Jæja Óli minn, þetta var nú meira klúðrið þarna um daginn en við vinirnir ættum nú að geta reddað því, er það ekki?

Óli F:eee....

Villi: Já, já Óli minn ég finn örugglega pilluglasið þitt einhversstaðar. En hvernig lýst þér á að verða borgarstjóri? Þú færð skrifstofu og einkaritara og ert boðinn í fullt af veislum, svaka stuð

Óli F: eee...

Villi: Já þá segjum við það. Allt klappað og klárt. Þú skrifar svo bara hérna undir. Nú finnurðu ekki gleraugun þín? Árans. En þetta er svo sem ekkert merkilegt sem stendur. Bara hvaða tegund nýji borgarstjórabíllinn á að vera og svona. Krakkarnir hérna í Valhöll slógu þessu inn fyrir mig, ég er orðinn hrikalega stirður í vélrituninni. Ég er nú eiginlega ekki búinn að lesa þetta sjálfur heldur, en hver þarf að lesa svona plögg þegar maður er orðinn borgarstjóri með aðstoðarmann sem gerir allt fyrir mann, ha?

Óli F: eee...

Villi: Fínt Óli minn. Bíddu, eru nokkuð fleiri en þú í þessum flokki? Ég meina fleiri sem þarf eitthvað að spjalla við? Það má auðvitað alltaf finna einhver þægileg innidjobb ef vantar. Krakkarnir redda því

Óli F: eee....

Villi: Jæja Óli minn best að drífa sig, krakkarnir bíða. Langar að fara að skipa sig í nefndir og allt þetta puð sem tilheyrir því að stjórna. Úps! Heldurðu að ég hafi ekki setið á pilluboxinu þínu allan tímann! Já og taktu bananann úr eyranu á þér Óli minn, ekki gott að láta sjá sig svoleiðis í sjónvarpi

Myndin hér til hægri er svo fyrsta opinbera myndin af nýja borgarstjóranum.

Davíðsson og dómaradjobbið

Ef einhverjum kom hið minnsta á óvart hver var valinn í dómaradjobbið þarna fyrir norðan þá hefur sá hinn sami væntanlega gleymt því í hvaða landi hann býr. Svona er þetta bara hérna og hefur alltaf verið.

Árni Math segist auðvitað hafa valið besta manninn samkvæmt þeim meðmælum sem fyrir lágu og þeim forsendum sem gefnar voru (eftir á, segja illar tungur). Ég skoðaði auðvitað rökstuðninginn fyrir því að Davíðsson var talinn manna hæfastur og allt eru þetta góð og gegn rök. Fyrir þá sem ekki hafa lagt sig eftir því að kynna sér málið nægilega vel og ganga um með sleggjudóma um þennan öðlingsdreng sem Davíðsson eflaust er, þá eru hér helstu atriði.

Ráðherra telur Davíðsson greindan ungan mann sem lauk lögfræðinámi með ágæta einkunn, var duglegur að læra heima auk þess sem hann fór alltaf út með ruslið og ryksugaði herbergið sitt.  Hann starfaði á lögfræðistofu um skeið þar sem hann hafðu umsjón með útsendingum innheimtubréfa og innheimtu bókasafnsskulda. Með elju og þrautsegju vann hann sig upp í það að sjá um skiptingu dánarbúa og fórst það svo vel úr hendi að ekki eru dæmi um svo mikið sem einn óánægðan viðskiptavin. Frami hans innan lögfræðistofunnar hafði ekkert með það að gera að hún var rekin af góðvini og flokksbróður föður hans.

Það kom því ekki á óvart að fyrrum dóms- og kirkjumálaráðherra réði Davíðsson sem aðstoðarmann sinn og þeir sem halda því fram að það hafi einungis verið vegna þess að ráðherrann var góðvinur og flokksbróðir föður hans þá eru þeir hinir sömu haldnir illum hvötum. Þar sá Davíðsson um hin margvíslegu verkefni sem nýtast munu í starfi dómara. Hann hafði t.d umsjón með rauðvínspotti starfsmannafélags ráðuneytisins og þótti sanngjarn og heiðarlegur. Hann sá einnig um að kaupa meðlæti fyrir vikulega morgunfundi starfsfólks ráðuneytisins og kom jafnvel stundum sjálfur með heimabakað bakkelsi og var eftir því tekið að hann tók ekkert aukalega fyrir það.

Hann sat í hinum ýmsu nefndum og starfshópum á vegum ráðuneytisins. Var ritari nefndar sem fjallaði um  innréttingar og aðbúnað dómsala landsins og sá um að velja sófaáklæði og gluggatjöld. Hann stýrði starfshóp sem hafði það verkefni að setja saman stundatöflu fyrir lögregluskólann auk þess sem hann var Ríkislögreglustjóra innan handar með val á einkennisborðum og ermastrýpum og hann hafði það verkefni að sjá til þess að prestshempur bæru ávallt sama lit í öllum kirkjum landsins.

Davíðsson hefur auk þessa alls aflað sér margvíslegrar þekkingar og reynslu sem munu nýtast vel í starfi dómara. Hann þykir smekkmaður á hálstau, hefur lesið Sjálfstætt fólk tvisvar, var dómari í borðtennismótum nemendafélags MR, hefur lokið námskeiði í blómaskreytingum og skrautritun og síðast en ekki síst séð um akstur ellilífeyrisþega á kjörstað og var mál manna að öllum hafi honum tekist að koma inn í kjörklefann hversu farlama sem viðkomandi var og tók það jafnvel oft að sér sjálfur að krossa við á kjörseðlinum ef kjósandinn var gleraugnalaus eða eilítið of skjálfhentur. Hann telur það líka grundvallaratriði í lýðræðisþjóðfélagi að fólk neyti kosningaréttar síns og er boðinn og búinn til að aðstoða við að svo verði. Aldrei lét hann annasmat starf sitt í kjörstjórn Flokksins koma í veg fyrir að hann gæti rétt samborgurunum hjálparhönd.

Ég meina, hvað er svo málið?!

 

Kjánahrollur ársins

Það er gjarnan til siðs að líta yfir farinn veg um áramót og þar sem nú er fyrsti dagur nýs árs, allt lokað  og ég hef ekkert skárra að gera þá datt mér í hug að setja saman lista yfir það sem mér fannst með afbrigðum kjánalegt eða beinlínis fíflalegt á árinu. Þetta á þó aðeins við um atburði á opinberum vettvangi þannig að vinir mínir geta alveg andað rólega því ég mun ekki draga fram í dagsljósið nein asnastrik sem þeir kunna að hafa framkvæmt á árinu. En kíkjum á þetta.

1. Nýríka fólkið: Ég held að það sé ekkert jafn kjánalegt og nýríka liðið á svörtu Range Rover jeppunum sínum (Porche jeppar eru ekki lengur in). Dragandi einhverjar afdankaðar 80s poppstjörnur eða útbrunna íslenska gleðipoppara í snobbveislur og finnast það sjálft vera ógeðslega svalt. Ætlandi sér að kaupa heiminn fyrir peninga sem það á svo ekki til þegar öllu er á botninn hvolft. We are the icelandic útrás, you know! Þessi sem keypti þyrluna til að geta skroppið í bústaðinn um helgar og kíkt í síðdegiskaffi til mömmu úti í Eyjum toppar svo allt.

2. Dauði og upprisa hundsins Lúkasar: Móðursýkikast ársins var eflaust hysterían í kring um meint dráp á smáhundinum Lúkasi. Að vísu fannst líkið aldrei né nein sönnunargögn um verknaðinn en allt ætlaði samt um koll að keyra. Toppurinn á farsanum var svo þegar hundspottið birtist sprellifandi nokkru seinna. Ill meðferð á dýrum er auðvitað skelfileg og ætti ekki að lýðast en þegar sýnt var í Kopásþætti hroðaleg meðferð manns á hesti (og þar voru svo sannarlega sönnunargögn) þá man ég ekki til þess að fólkið sem sendi morðhótanir í allar áttir í Lúkasarmálinu hafi látið mikið fyrir sér fara. Er það kanski vegna þess að hestur er stór og klunnalegur og ekki hægt að klæða hann í fíflaleg föt og geyma í handtösku? Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem upp koma mál um illa meðferð á hrossum en einhvernvegin virðist öllum vera alveg sama og ekkert er að gert. Hestar eru bara ekki nógu krúttlegir til að "dýravinirnir" hafi áhuga á þeim

3. Villi Vill: Borgarstjórinn okkar fyrrverandi átti ekki gott ár. Hann virtist ekki vita neitt, ekki fylgjast með neinu, tala bara án þess að hugsa og vera almennt algerlega úti á þekju. Ekki bætti úr skák að borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðisflokksins samanstóð af loftbelgjum úr Heimdalli sem umfram allt fannst þau sjálf  vera alveg frábær, allir aðrir óttalegir bjálfar sem ekki var orðum á eyðandi og ákvarðanataka um málefni borgarinnar eitthvað sem þau sáu alfarið um og engum öðrum kom við

4. Dómararáðningin: Er þetta ekki farið að ganga út fyrir allan þjófabálk? Þegar dómarafélagið efnir til fundar þá gæti það allt eins verið fjölskylduboð hjá Davíð Oddssyni. Hvenær losnum við við þennan mann og það heljartak sem hann virðist enn hafa á Sjálfstæðisflokknum? Var ekki nóg fyrir hann að koma sjálfum sér í þessa huggulegu innivinnu sem hann er í, þar sem hann getur skaffað sjálfum sér laun að vild auk þess sem hann sá til þess að hann verður ekki á flæðiskeri staddur þegar hann ákveður að fara á eftirlaun? Ætlar blá krumlan aldrei að losa kverkatakið?

5. Nýi lögreglustjórinn: Það er svo sem ágætt að vilja sanna sig í nýju djobbi en fyrr má nú rota en fótbrjóta. Það er líka svo sem ágætt að spígspora öðru hvoru niðri í bæ í sparigallanum með heila vakt í halarófu á eftir sér en gerir það einhverjum eitthvað gagn? Og hversu gáfulegar eru hugmyndir eins og að flytja skemmtistaði upp á höfða eða eitthvað þaðan af lengra til að losna við fólk úr miðbænum á nóttunni? Eftir því sem manni skilst þá er mikill skortur á lögreglumönnum og einhvernvegin hefði ég haldið að tíma þeirra væri betur varið í að rannsaka og koma frá sér öllum þeim mikla fjölda mála sem bíða þess að verða kláruð til að hægt sé að dæma í þeim ef ástæða væri til heldur en að eltast við fólk sem getur ekki haldið í sér. Er það eðlilegt að rannsókn á mjög alvarlegri líkamsárás sem framin var á manni sofandi inni á heimili hans sé enn ekki lokið, núna 8 mánuðum seinna eins og ég þekki persónulega dæmi um!? Hverslags vinnubrögð eru þetta eiginlega! Mér persónulega væri skítsama ef einhver myndi míga utan í húsið hjá mér um hverja helgi óáreittur ef það væri til þess að hraða rannsókn á einhverju ofbeldis- eða nauðgunarmáli sem rykfellur í skúffum á lögreglustöðinni því það eru allir úti að eltast við karlmenn með slappa samkvæmisblöðru

6. Jónína Ben og allt Baugsmálið eins og það leggur sig: Ja hverju er hægt að bæta við allan þann skrýpaleik?

7. Gunnar Birgisson: Hvenær ætla Kópavogsbúar að losa sig við þennan gjörspillta karldurg?

Ég vil svo enda á að óska öllum gleðilegs nýs árs